Häerzdefibrillatioun setzt d'Häerz zréck mat engem eenzegen transienten héijen Energiepuls, allgemeng vun 4 bis 10 ms Dauer an 40 bis 400 J (Joule) elektresch Energie. Den Apparat deen benotzt gëtt fir d'Häerz ze defibrilléieren gëtt en Defibrillator genannt, deen d'elektresch Reanimatioun oder d'Defibrillatioun fäerdeg bréngt. Wann d'Patiente schwéier Tachyarrhythmien hunn, wéi Atriumfladder, Atriumfibrillatioun, supraventrikulär oder ventrikulär Tachykardie, etc., leiden se dacks ënner ënnerschiddleche Grad vun hemodynamesche Stéierungen. Besonnesch wann de Patient ventrikulär Fibrillatioun huet, ginn d'Häerzausstouss an d'Blutzirkulatioun ofgeschloss, well de Ventrikel keng allgemeng Kontraktiounsfäegkeet huet, wat dacks verursaacht datt de Patient stierft wéinst längerer zerebralen Hypoxie, wann net an der Zäit gerett gëtt. Wann en Defibrillator benotzt gëtt fir de Stroum vu bestëmmter Energie duerch d'Häerz ze kontrolléieren, kann en den Häerzrhythmus fir gewësse Arrhythmien op normal restauréieren, sou datt Patienten mat den uewe genannten Häerzkrankheeten gerett kënne ginn.